در ارتحال جان سوز حضرت آيت الله بهجتي

زدست رفت دريغا بزرگ مرد فقيد             
كه گوش می‌کند اكنون سروده اینشید
امام جمعه ما بود و علم را ياور                 
كه نيست مرگ وي اكنون براي ما باور
درون بزم شفق آن چراغ شد خاموش             
كه دوستان شده از ماتمش همه بيهوش
به باغ علم و ادب داد او بري بسيار             
چه عاشقانه سرودي غزل براي بهار
چو خطبه هاي علي را ز عشق معنا كرد             
شجاعت وصفت آن امام انشا كرد
نگاشت شعر دل انگيز چون سرود سحر             
كه كرد حضرت صادق به اين سروده نظر
چو در کلام خوشش داشت گرم و گيرایي             
كه رفت از کف ما حیف سرو والایي
چو بهجتي ز وفا جام كوثرش نوشيد             
ولي ز هجر رخش اردكان سيه پوشيد
به محفل ادبي بي شفق صفایي نيست             
ولي چه سود كه اين دهر را وفایي نيست

علي ادبي اردكاني